DOROSŁOŚĆ NIE TYLKO CIESZY
Od samego początku wydarzenie zapowiadało się niezwykle. Kupując bilet nie wiesz, gdzie odbędzie się spektakl. Po otrzymaniu mailem „tajnych” instrukcji dotarcia do właściwego miejsca, musisz na ulicy odnaleźć tajemniczego człowieka z parasolem, który wskaże ci dalszą drogę... A nie prowadzi ona oczywistą bramą... Prowadzi niemal jak w „Alicji w krainie czarów” przez... przekonajcie się sami.
Na piąte piętro możemy dotrzeć windą, jednak dla twardzieli przygotowano wejście uroczą, starą klatką schodową, ustrojoną starymi obrazami. Docieramy na górę i w oczekiwaniu spektakl zaczynamy się zastanawiać, czy to nie będzie przerost formy nad treścią, bo przecież teatr to mało znany, chociaż grają w niej młodzi zawodowi aktorzy. Wprawdzie teatr „Potem-o-tem” działa od pięciu lat, ale jest to zespół offowy i nie wiemy, czego się spodziewać. Twórcy teatru zasłynęli już niekonwencjonalnymi miejscami grania swoich przedstawień, bo potrafią posunąć się do granic absurdów teatralnych, tworząc na przykład spektakl grany dla pięćdziesięciu widzów w autokarze.
Podczas spektaklu „#Na_Dorosłego” aktorzy wciągają widzów w sposób dość bezpośredni w swoją historię, historię pary, która weszła w samodzielność. Informacje na temat ich związku oraz o ich problemach przekazywane są widzom w sposób nieoczywisty, z wieloma retrospekcjami, a także oczami poszczególnych bohaterów. Joanna Ponichter, grana przez Marię Sobocińską oraz Paweł Grabiański, w którego rolę wcielił się Filip Kosior, związali się wielką miłością i... niestety, kredytem hipotecznym na 30 lat. Mocne wejście w dorosłość uświadamia młodym, że życie nie jest tak proste, jak im się chwilę wcześniej wydawało. Przytłoczeni problemami zaczynają się rozmijać. Wciągnięci w pracę w korporacji, zatraceni dla niej niemal doszczętnie, zaczynają się mijać uczuciowo. Postanawiają się rozstać, ale wzięte na kredyt mieszkanie czy jak woli Paweł „kredyt wzięty na mieszkanie” zmuszają parę do „podziału terytoriów” i dalsze w nim przebywanie. Po niedługim czasie dołączają do mieszkania nowi partnerzy: Joanny – ortodoksyjny weganin Franek oraz nowa partnerka Pawła, Zuza – studentka koreanistyki z Płońska. Co wyjdzie z tej przedziwnej mieszanki w niewielkim mieszkaniu przekonacie się sami.
Spektakl jest prowadzony perfekcyjnie. Widzowie zostają podzieleni na trzy mniejsze grupy i przez pewien czas akcja toczy się w dwóch oddzielnych pomieszczeniach. Żadna z grup nie czuje się jednak zaniedbana przez bohaterów przedstawienia, a świetna koordynacja przemieszczania się aktorów pomiędzy pomieszczeniami budzi podziw. Mocne wrażenie robi również udział widzów w eksperymencie terapeutycznym według autorskiej metody Pawła Grabiańskiego zwanej TTG. Jest to scena, odegrany na korytarzu przed gabinetem naukowca, która burzy spokój widzów i niemal ociera się o psychodelię.
Udział w spektaklu stał się dla mnie czymś bardzo odkrywczym. Świeżość prezentacji i współgra zespołu z widzem porusza. „#Na_Dorosłego” śmieszy, ale także nasuwa mocno refleksyjne, a także smutne myśli. Spektakl był jednym z najświeższych i najciekawszych, jakie miałem okazję obejrzeć w ostatnim czasie. Na słowa uznania zasługuje nie tylko gra aktorów, ale także cała otoczka przedstawienia z kilkoma śpiewanymi piosenkami, cała scenografia piątego piętra, gdzie rozgrywa się akcja, a także wystrój klatki schodowej, której również nie zostawiono przypadkowi.
I teraz najgorsza wiadomość. Niestety, za jednym razem nie zobaczycie pełnego przedstawienia, gdyż, jak wspomniałem, rozgrywają się jednocześnie dwa połączone ze sobą, aczkolwiek oddzielne, byty, w których jako widzowie nie możemy uczestniczyć jednocześnie.
Jest to zatem spektakl, który koniecznie trzeba zobaczyć, i to najlepiej dwa razy.
Tomasz Chodorski
Fot. Paulina Kardas
#NA_DOROSŁEGO
Scenariusz i reżyseria: Marcin Zbyszyński
Scenografia: Joanna Załęska
Muzyka: Skodo
Teksty piosenek: Skodo i Marcin Zbyszyński
Obsada: Maria Sobocińska, Filip Kosior, Agata Różycka, Piotr Piksa, Jan Marczewski
Czas trwania: 140 minut (1 przerwa)
Data premiery: 25 października 2019 roku
Teatr Potem-o-tem